آسمان خراش‌ها ساختمان‌های منحصر به فردی هستند که نه تنها مردم با دیدن آن با ارتفاع عظیم و چشمگیر بودن آن‌ها شگفت زده می‌شوند بلکه علاوه بر این، بسیاری از مردم در مورد چگونگی سقوط این بنا‌ها فکر می‌کنند که برای ده ها سال با قدرت و پایدار باقی می‌مانند.
اما در حقیقت، در حال حاضر تعدادی از فن آوری های معماری وجود دارد که توسط مهندسان به منظور ساختن یک آسمان خراش اجرا می‌شوند که با تأثیرات مختلف محیطی فرو نمی‌ریزد.
1. اسکلت فلزی
نیویورک مدتهاست که مرکز ساخت آسمان خراش‌های جهان محسوب می‌شود. از بسیاری جهات، این عمل با ویژگی‌های زمین مطابقت دارد: صخره‌هایی که در زمین نیویورک قرار دارند، تقریباً نزدیک به سطح زمین واقع شده اند، و این باعث می‌شود بدون ترس از تخریب، مشارکت در ساختمان‌های مرتفع و آسمان خراش‌ها انجام شود.
نماد آسمان خراش‌های نیویورک ساختمان امپایر استیت است که همچنان درخشان‌ترین نمونه یک ساختمان با یک قاب فولادی به حساب می‌آید - این ساختمان از صد‌ها پروفیل فولادی با وزن کلی ۵۹ هزار تن تشکیل شده است.
2. تأثیر شکل هرمی
معماران و مهندسان سازه به یک فناوری بسنده نکردند. مورد بعدی که لرزش‌های مکانیکی یک سازه را می‌گیرد شکل هرمی است. این امر باعث شد سازندگان به طور فزاینده‌ای به شکل ساختمان‌های هرمی روی آورند: از این گذشته، ساختار مخروطی به خودی خود بسیار قوی است.
بنابراین برج ترانسامریکا، واقع در سان فرانسیسکو، دقیقاً به دلیل شکل آن، پایدار است. علاوه بر این، یک پایه بلند به شکل شبکه‌ای از تیر‌های مثلثی در طراحی آن استفاده شده است، با وجود این که، در اصل، یکی از انواع ساخت و ساز‌های مقاوم در برابر زلزله است. تست سازه نشان داده است که سنتز این فناوری‌ها باعث می‌شود که مقداری از نوسانات بهتر جذب شود.
3. بادگیری ساختمان
بلندترین آسمان خراش جهان یک دستگاه برش باد معمولی است .
بلندترین ساختمان جهان - برج خلیفه در دبی - همچنین براساس اصل یک هرم ساخته شده است، اما از نوع دیگری - بصورت پله نامتقارن طراحی شده است. این طراحی همچنین به شما امکان می‌دهد تا "اثر باد" را کاهش دهید: ساختمان دارای بخش‌های خاصی است که جریان باد را کاهش می‌دهد.
در عین حال، بر خلاف ساختمان‌های نیویورک، برج خلیفه توسط این بنیاد در زمین صخره‌ای ثابت بنا نشده بود. بنایی به وزن ۵۰۰ هزار تن توسط هر قطعه ۲۰۰ تخته ۴۵ متری نگهداری می‌شود.
4. تعادل با دمپر
امروزه مهندسان قادر به تعادل یک آسمان خراش با استفاده از یک دمپر هستند - وسیله‌ای که لرزش‌های مکانیکی ساختمان را کاهش می‌دهد. در عین حال، اغلب به یک اثر هنری واقعی تبدیل می‌شود، که لذت زیبایی شناسی را نیز به همراه دارد. به عنوان مثال، برج "تایپه ۱۰۱"، که در تایوان قرار دارد، دارای یک دمپر است که موفق به تبدیل کردن آن به یک جاذبه گردشگری تمام عیار شده اند.
یک بازدید کننده می‌تواند از بالا دمپر کروی بزرگ فلزی با وزن بیش از ۶۰۰ تن، که بین طبقه ۸۸ تا ۹۱ ساختمان واقع شده است را نگاه کند. این طرح را نمی‌توان چیزی غیر از شاهکار مهندسی نامید. آونگ به این شکل عمل می‌کند: لرزش‌های دمپر حرکات ساختمان را که باد شدید باعث آن می‌شود را جبران می‌کند.
5. استحکام با استخر
هتل Marina Bay Sands در سنگاپور به دلیل استخر بی نظیر در بام منحصر به فردش شهرت جهانی کسب کرده است: بام سه برج این سازه را به طور هم زمان ترکیب می‌کند. در واقع، اکثر میهمانان شک نمی‌کنند که در یک میراگر بزرگ (سیستم مهاربند لرزه‌ای در ساختمان‌ها و پل ها) شنا می‌کنند.
همه چیز در مورد آب موجود در استخر است - قادر است لرزش را در هنگام تکان‌های سازه جبران کند.